Co to jest DNS – Definicja

DNS, czyli Domain Name System – system nazw domenowych – to jedna z technologii, na których opiera się działanie internetu. Głównym zadaniem tego rozwiązania jest tłumaczenie nazw domen (np. samoseo.pl) na adresy IP (195.78.66.120), które wyznaczają lokalizację konkretnego serwera w sieci.

Jak działa system DNS?

Funkcjonowanie systemu DNS opiera się na rozproszonej, ogólnoświatowej sieci serwerów z informacjami na temat adresów domen i przypisanych do nich adresów IP. Są one nazywane po prostu „serwerami DNS”. W ramach tej grupy kluczowe znaczenie ma zestaw 13 tzw. serwerów głównych, które przechowują całą bazę danych i odpowiadają za synchronizację między różnymi komponentami systemu. Pozostałe serwery dzielą się na podstawowe i drugorzędne. Warto jednak pamiętać, że każdy serwer DNS może działać w trybie podstawowym lub drugorzędnym – jego rola zależy wyłącznie od ustawień danego urządzenia. Obydwa z tych typów mają jednak nieco inne zadanie:

• serwery podstawowe DNS odczytuje dane według pliku znajdującego się na serwerze WWW konkretnej strony, by następnie przesłać je do serwera drugorzędnego;
• serwery drugorzędne DNS odpowiadają za przetwarzanie danych uzyskanych z serwera podstawowego, by zwiększyć bezpieczeństwo komunikacji i poprawić szybkość przesyłania informacji o domenach.

Serwery DNS w praktyce

Oprócz ogólnego zarysu działania systemu DNS warto również wiedzieć, jak wygląda funkcjonowanie tego rozwiązania w realnych warunkach. Serwery DNS uczestniczą w każdym połączeniu ze stroną internetową, przez co mają kluczowe znaczenie dla działania sieci WWW. W pierwszej kolejności użytkownik wpisuje adres witryny w przeglądarce – jest to adres w słownej, zrozumiałej dla człowieka postaci, np. „google.pl”. Nie jest on jednak automatycznie rozumiany przez komputer: aby dotrzeć do plików, które pozwalają na wyświetlenie strony, potrzebne jest dopasowanie adresu do odpowiedniego rekordu. Dlatego przeglądarka wysyła zapytanie do najbliższego serwera DNS. Jeśli w pamięci podręcznej danego serwera znajduje się wpis z IP, do którego kieruje wpisany adres, odpowiedź jest od razu zwracana do przeglądarki. W przeciwnym wypadku DNS kieruje zapytania dalej, aż do serwera bazowego. Jeśli w żadnym z serwerów nie ma wskazanego adresu IP, strona jest nieosiągalna, co może wskazywać np. na problemy z połączeniem internetowym u użytkownika, niewłaściwą konfigurację serwera czy też awarie sieci.

Na koniec, gdy przeglądarka otrzyma informację o adresie IP, pliki strony są pobierane z serwera, dzięki czemu użytkownik może przeglądać witrynę. Cały proces zajmuje przeważnie nie więcej niż 100 milisekund.

Hierarchia nazw domen w serwerach DNS

Warto także zaznaczyć, że baza danych o domenach w serwerach DNS ma hierarchiczną strukturę, która prowadzi od tzw. domen najwyższego poziomu (TLD – są to końcówki takie jak „.pl”, „.com” czy „.org”) do subdomen. Przykładowo polska podstrona Wikipedii (pod adresem „pl.wikipedia.org”) wymaga przejścia przez trzy poziomy hierarchii DNS – od domeny najwyższego poziomu „.org”, przez domenę „wikipedia.org”, do subdomeny „pl”.